Había unha vez un rapaz, que para "ganharse a vida", decidiu facer o que mellor sabía facer: malabarear. Decidiu pórse, expórse;
na rúa, no semáforo;
para ver á xente, e aos coches pasar,
e así facer sorrir e alegrar algunhas vidas alleas.
No semáforo ganhou cartos, a Vida xa está ganhada; e logo decidiu seguir crecendo: debuxante, creador, pensador, lector, meditador... na busca da Vida, da verdadeira realidade, da esencia do Ser.
E así comezou sempre outra vez todo, fai xa dous anos, era agosto'11;
o día 31 o Semáforo En "Rogho" comezou a funcionar para min,
O único que fai parar as cidades no mundo todo,
é o "Semáforo En Rogho".
que aínda que pareza sempre igual, sempre é irrepetible!
Non te esquezas, a maxia está dentro de ti;
o que non se soe dicir é que para saber usala, antes hai que atopala... e aprender a usala!
Agora a divertirse. para a semana máis novidades, saúde e saúdos!
ReNaRenato (+pallaso Tururú)
pd. E aquí está foi o artigo que me escribiron no xornal naquel tempo...
http://www.lavozdegalicia.es/vigo/2011/09/06/0003_201109V6C5999.htm
No hay comentarios:
Publicar un comentario